Ook hier komt een einde aan.

Al dagen heb ik last van een zwaar hoofd, pijnlijke nek en meerdere somberheid verschijnselen. Mijn positieve drive heeft er afgelopen maandag avond na de zoveelste corona mededeling de brui aan gegeven. ‘Gewoon doorgaan en er elke dag iets moois van maken, genieten van de kleine dingen van het leven.’ Het klinkt allemaal zo simpel maar ik begin het steeds lastiger te vinden. Begrijp mij niet verkeerd ik doe dit iedere dag en ik ben me ervan bewust dat ik niets te klagen heb. Mijn hart gaat uit naar alle ondernemers, de horeca maar vooral ook naar de zieken en familie waarin zich dit corona drama voltrekt. Ik denk echt dat je gewoon geluk hebt of vette pech. Ik word ook enigszins nom geslagen deze week, “BAM” weer de zoveelste maatregel, ik ben het zat, echt zat. De kerstperiode van hoop, licht en liefde, de verbinding die we samen moeten voelen lijkt mij even niet zo te lukken. Het ego neemt het over en niet alleen bij mij. Verdeeldheid zie ik op me afkomen en voel ik om me heen. Verschillen van meningen en iedereen vind er iets van.

Wat mij betreft is er weinig veranderd, het virus is gearriveerd en is nog niet van plan te vertrekken. Konden we maar een one way ticket boeken richting NO virus destination, wat een droom zou dat zijn. Ik kan me toch niet onttrekken aan de woorden van Martin Luther King “I had a dream”, waarin hij de wens uitsprak voor gelijkheid en vrede. Heden ter dage speelt dat veel door mijn hoofd, want wat is er een verdeeldheid ontstaan door dit virus. Familie, vrienden; je merkt dat de verstandhoudingen verschillen. Er wordt met de botte bijl gehakt en je bent niet meer welkom. Angst neemt het eens zo liefdevolle scenario over en niet te vergeten het ego wat altijd streeft naar gelijk te hebben. Maar deze week bereiken we de overtreffende trap, voor velen is de angst nog groter geworden terwijl de ander het juist ontkent.

Allen lijken we wel gehersenspoeld te worden. Overal borden met waarschuwingen, met teksten als “Houdt afstand, 1.5 mtr!” of “Blijf thuis!” of “Desinfecteer uw handen!”….en dan heb ik het nog niet eens over die gemaskerde mensen overal. Het lijkt wel of er gevaar op elke hoek van de straat is, of er een overval wordt gepleegd en dat de boeven de macht krijgen als in een foute corona film getiteld “Corona cowboy” waarbij ze ruig coronabiertjes drinken en foute boeven vangen die zich niet aan de regels houden.

Als je niet oppast kun je niet meer voor jezelf denken. Ik merk dat ik door mijn ervaring van vorig jaar waarin mijn hoofd mij zolang heeft platgelegd met zo iets “kleins” als een hersenontsteking ik gevoeliger en heftiger reageer op vibraties en spanning. En met een druktemaker zoals mijn kersverse man betekent dat veel ontluchten en filteren want mijn lijf en zenuwsysteem pikt teveel op.

Quality time met mezelf en mijn honden, de natuur in, wandelen en frisse lucht snuiven. Mediteren doe ik weer steeds vaker en ik vind het heerlijk om alleen thuis te zijn en mijn ding te doen. Ik heb ontzettend veel zin om de kerstdagen te vieren in mijn nieuwe huis met mijn eigen kerstmannetje, want meestal zijn we met deze dagen graag op Aruba. Op reis kunnen we nu even niet maar hoe verlangen we weer naar dat moment om het vliegtuig te pakken naar de zon, ergens ver weg met palmbomen, fijne terrasjes en vissers bootjes….blauwe horizon en turquoise wateren met goddelijke zonsondergangen.

2020 was voor mij een heel bijzonder jaar, een jaar waarin ik me op 55 jarige leeftijd eindelijk helemaal over durfde te geven aan de liefde. Een meer dan grote stap voor mij. Een huwelijk wat we in 4 weken in elkaar hebben gedraaid en waar we nu nog van nagloeien. Dankbaar ben ik voor alle mogelijkheden die we zagen het afgelopen jaar om er wel iets moois van te maken, want is dat niet de enige weg? Altijd blijven hopen, dromen en denken in mogelijkheden. Ik heb ooit wel eens gezegd dat het woord “nee” of “kan niet” in mijn woordenboek niet voorkomt. Ik geloof in JA. Dus zeg JA tegen het leven, JA tegen de liefde en JA tegen elkaar. Zelfs als het moeilijk lijkt, het komt altijd goed en al lijkt dat niet zo dan is het nog goed. Ook hier komt een einde aan.

Ik wens jullie, mijn lezers, volgers en lieverds een fijne kerst, wat dat ook voor een ieder moge inhouden. Respecteer elkaar in wie en hoe ze zijn en laat een ieder zijn eigen tempo nemen op hun eigen levenspad. Ik ben blij en dankbaar voor jullie als lezeressen en lezers, bijzonder dat jullie meelezen en meeleven. In de avond op de bank of tijdens je lunchpauze op het werk. Maar het allerfijnst voor mij is dat ik mensen mag raken en inspireren met mijn woorden. Met type- en schrijffouten inclusief, de Nederlandse taal is hoe wonderlijk ook nooit mijn beste vak geweest maar schrijven doe ik graag dus ik zeg wederom JA.

Ik trek me terug deze dagen en geniet van de stilte, het winterzonnetje en mijn gezin. Voor jou wens ik, maak er een mooie jaarwisseling van. Ik zie u allen weer in het nieuwe jaar. Zonder een knal dit jaar maar wellicht iets meer verlicht…

•