Anastasia.

Wat is het schandalig lang geleden dat ik aan mijn blog heb gewerkt! Voor diegene die mij graag volgt en leest mijn oprechte excuses. Soms nemen de dagen mij volledig in beslag en verzin ik weer van alles om mijns inziens met een missie bezig te zijn.

Het blijft een onrustige trek in mij om mezelf te bewijzen. Ik vind dan weer dat ik van alles moet. Wat dan weer resulteert in nek-en rugpijnen, zware benen en veelvuldig bezoek aan de fysio. “Wat ben je toch allemaal weer aan het doen?” vroeg Jaap, mijn vaste fysio me de laatste keer. “Dat je hier weer zo veel komt? De ergste vijand ben jezelf als je geest en lijf niet in balans zijn. En als je veel van jezelf moet.”

Mijn oren waren gespitst want hier werd klare taal gesproken. “Ik moet helemaal niets, vervolgde hij zijn betoog. Iedere dag heb ik een keus. Ik maak die keuze om iets wel of niet te doen. Moeten moet ik al heel lang niets meer. Zo zou jij er ook in moeten staan. En het hoeft niet meer Karin, je hoeft niet meer te werken. Heeft jouw lichaam jou nog niet genoeg tekenen gegeven? Denk daar maar eens over na.”

Ik liet zijn woorden op me inwerken en moest hem nageven dat hij de juiste snaar had geraakt. Al maanden was ik weer van allerhande handel aan het sjouwen, het huis veranderen, alles van voor naar achter en weer andersom. Elke keer nieuwe hoekjes maken, veranderen en waarom? Waarom deed ik dit en sterker nog waarom doe ik dit al mijn hele leven. Los van de creatieve bevrediging brengt het me fysiek veel klachten. De hoogste tijd dus om ook deze onrust aan te pakken. De oplossing is al vaker gebleken naar binnen toe.

Dus ga ik dit avontuur van verkoop aan huis stoppen. De laatste twee weken zijn ingegaan en alles gaat in de uitverkoop. En zo kwam daar Anastasia op mijn pad. Via marktplaats wilde ze een lamp bij me kopen.

Ze sprak een beetje Engels en kwam blijkbaar uit Oekraine uit oorlogsgebied hier nu in Roosendaal in de opvang. Samen met haar moeder stond ze vanmorgen in de regen voor mijn deur en Kiki de Jack Russel sprong op haar af om ze te verwelkomen. Al balletje gooiend stal deze Anastasia onze harten. Zo goed en kwaad als het ging communiceerden wij en ik heb haar beloofd alles wat ik over heb straks aan haar en mede lotgenoten te doneren.

Bij het afscheid gaf ze mij haar naam en telefoonnummer.

“Anastasia” wow wat een prachtige naam kirde ik. Mijn dochter heeft ooit een vriendinnetje gehad in Kreta die zo heette. “Ja” zei ze dat klopt ook, het is een Griekse naam. Hoe bijzonder dat het Griekse zo even bij mij aan de deur klopt. Hoe de werelden zo wonderlijk weer bij elkaar komen en mij inspireren om weer te gaan schrijven.

Wil je meer van mij lezen de boeken zijn inmiddels verkrijgbaar als e-book, als luisterboek en als paperback via bol.com en via mijzelf.

Ik hanteer de aanbieding drie stuks, de serie voor 45 euro. Heerlijke roman, waargebeurd en fijn vakantieboek.

Ik wens u alvast een fijne zomer en hopelijk tot snel!

Karin

• 

• 

• 

• 

•